Je bekijkt de reis...
Oeganda
Reisverslag Onze eerste dagen op de afdeling
6 oktober 2015
|
Aantal keer bekeken
539
Aantal reacties
26
Nyakibale,
Oeganda
a
A
Onze eerste dagen op de afdeling
Onze eerste dagen op de afdeling.
Maandag was het zover, om 7.00 staan we klaar in ons uniform voor ontbijt en gebed ;)
Om half 9 staan we vol verwachting op de afdeling, daar is de dag al volop begonnen, en een ieder gaat zijn gang. Familie zit verzameld in de hal of ligt op een matje te slapen of uit te rusten (het was waarschijnlijk een lange nacht).
Wij staan er een beetje verloren bij en het duurt even voordat dat duidelijk is waar we naar toe moeten, dan maar visite lopen met de arts.
Hij loopt voorop, met een verloskundige en, schrik niet, 20 in roze geklede studenten en daar tussen moeten wij ons plaatsje veroveren ;)
De zalen hebben 10 bedden met klamboe maar zonder bedgordijnen, dus geen enkele vorm van privacy, als de arts een vrouw wil onderzoeken wordt de buurvrouwen verzocht even de andere kant op te kijken.....
Na de visite gaan we naar de verlosafdeling, 7 open ruimtes (lijken een beetje op douchecabines alleen iets groter, met 2 gordijnen aan de voorkant.
Bij 1 van de patiënten wordt besloten dat ze voor keizersnee moet, de OK is echter in een ander gebouw dus gaan we met brancard in de stromende regen op weg!!
Het regent echt hard en ook nog lekt de regenpijp waardoor het echt met bakken uit de lucht komt, ik pak gauw een emmer om onder de harde straal te houden terwijl Esther met een paraplu boven de patiënt loopt. Ook de benodigdheden voor het kind liggen op de brancard, en Esther stelt voor om die misschien onder de deken te leggen??
Gelukkig is alles goed gegaan met moeder en kind, en hebben Esther en ik even kunnen "douchen" in de open lucht, want vandaag was er geen licht, internet, douche en toilet ;)
We gaan ons comfort in Nederland nu al waarderen!
Vandaag laten we de preek voor wat het is en gaan we direct naar de afdeling.
Vlak na aankomst blijkt er een vrouw (meisje van 17) bijna te moeten gaan bevallen, het kindje ligt in stuit. Het gaat allemaal erg moeizaam en helaas heeft de baby het niet gered...... Het is om stil van te worden.....
Na afloop van deze ochtend zijn we op de afdeling te vinden, we krijgen uitleg over de neonatologie voor zo ver je hier deze naam voor mag gebruiken. Er liggen 3 zuigelingen, twee behoorlijke prematuren en een kind wat sondevoeding krijgt.
Twee niet werkende couveuses, een prachtige biliblanket waar wij jaloers op kunnen worden.
De voedingsplek voor moeders daarentegen is zó oud, wat een contrasten!
's Middags gaan we naar de bank om geld op te halen voor het eerste project dat we aanpakken. De reparatie van de OK die aan de verloskamers grenst, de deur en de kraan in de wasruimte van de OK. Dat zou betekenen dat vrouwen niet meer buitenom over het ziekenhuisterrein naar de andere OK hoeven.
E.e.a. stellen we Claudio ( de financiële directeur) voor, hij is er erg blij mee, gaat gelijk aan de gang om technici te benaderen en besteld 2 kranen, 1 voor "onze" OK maar ook 1 voor de algemene OK, bleek dat ook hier nog een kraan nodig was. Aan het einde van de middag al is de deur gerepareerd! Ons eerste project is een feit, waarschijnlijk werkt de OK donderdag weer!!!
It's all about money......
We hebben voor vanavond het plan om met onze Amerikaanse buurman op de SEH te gaan kijken. Maar voor dat alles eerst even de was doen :-)
Bijgaand enkele foto's om jullie weer een indruk te geven van ons Afrikaanse leven hier. We zijn zo blij hier samen te zijn en onze belevenissen te kunnen delen
Tot een volgende keer, groet, Margreet en Esther
Maandag was het zover, om 7.00 staan we klaar in ons uniform voor ontbijt en gebed ;)
Om half 9 staan we vol verwachting op de afdeling, daar is de dag al volop begonnen, en een ieder gaat zijn gang. Familie zit verzameld in de hal of ligt op een matje te slapen of uit te rusten (het was waarschijnlijk een lange nacht).
Wij staan er een beetje verloren bij en het duurt even voordat dat duidelijk is waar we naar toe moeten, dan maar visite lopen met de arts.
Hij loopt voorop, met een verloskundige en, schrik niet, 20 in roze geklede studenten en daar tussen moeten wij ons plaatsje veroveren ;)
De zalen hebben 10 bedden met klamboe maar zonder bedgordijnen, dus geen enkele vorm van privacy, als de arts een vrouw wil onderzoeken wordt de buurvrouwen verzocht even de andere kant op te kijken.....
Na de visite gaan we naar de verlosafdeling, 7 open ruimtes (lijken een beetje op douchecabines alleen iets groter, met 2 gordijnen aan de voorkant.
Bij 1 van de patiënten wordt besloten dat ze voor keizersnee moet, de OK is echter in een ander gebouw dus gaan we met brancard in de stromende regen op weg!!
Het regent echt hard en ook nog lekt de regenpijp waardoor het echt met bakken uit de lucht komt, ik pak gauw een emmer om onder de harde straal te houden terwijl Esther met een paraplu boven de patiënt loopt. Ook de benodigdheden voor het kind liggen op de brancard, en Esther stelt voor om die misschien onder de deken te leggen??
Gelukkig is alles goed gegaan met moeder en kind, en hebben Esther en ik even kunnen "douchen" in de open lucht, want vandaag was er geen licht, internet, douche en toilet ;)
We gaan ons comfort in Nederland nu al waarderen!
Vandaag laten we de preek voor wat het is en gaan we direct naar de afdeling.
Vlak na aankomst blijkt er een vrouw (meisje van 17) bijna te moeten gaan bevallen, het kindje ligt in stuit. Het gaat allemaal erg moeizaam en helaas heeft de baby het niet gered...... Het is om stil van te worden.....
Na afloop van deze ochtend zijn we op de afdeling te vinden, we krijgen uitleg over de neonatologie voor zo ver je hier deze naam voor mag gebruiken. Er liggen 3 zuigelingen, twee behoorlijke prematuren en een kind wat sondevoeding krijgt.
Twee niet werkende couveuses, een prachtige biliblanket waar wij jaloers op kunnen worden.
De voedingsplek voor moeders daarentegen is zó oud, wat een contrasten!
's Middags gaan we naar de bank om geld op te halen voor het eerste project dat we aanpakken. De reparatie van de OK die aan de verloskamers grenst, de deur en de kraan in de wasruimte van de OK. Dat zou betekenen dat vrouwen niet meer buitenom over het ziekenhuisterrein naar de andere OK hoeven.
E.e.a. stellen we Claudio ( de financiële directeur) voor, hij is er erg blij mee, gaat gelijk aan de gang om technici te benaderen en besteld 2 kranen, 1 voor "onze" OK maar ook 1 voor de algemene OK, bleek dat ook hier nog een kraan nodig was. Aan het einde van de middag al is de deur gerepareerd! Ons eerste project is een feit, waarschijnlijk werkt de OK donderdag weer!!!
It's all about money......
We hebben voor vanavond het plan om met onze Amerikaanse buurman op de SEH te gaan kijken. Maar voor dat alles eerst even de was doen :-)
Bijgaand enkele foto's om jullie weer een indruk te geven van ons Afrikaanse leven hier. We zijn zo blij hier samen te zijn en onze belevenissen te kunnen delen
Tot een volgende keer, groet, Margreet en Esther
Foto's bij verslag (8)
Reacties (26)
6 oktober 2015 16:27 | Door: Chantal Vinke
Wat een indrukken allemaal voor jullie! Heftig, hoor! Wel fijn om op de hoogte te blijven op deze manier. Kijk alweer uit naar jullie volgende verslag..
6 oktober 2015 16:57 | Door: anjet
Wat hebben jullie in 1 dag al veel meegemaakt en in actie gezet! Dat beloofd veel goeds! Succes en ook heel veel sterkte!
6 oktober 2015 17:36 | Door: Steinie
Inwerken zoals we in Nederland gewend zijn, dat kennen ze niet in Oeganda. Maar zo te lezen is de maternity er een stuk beter aan toe dan 2 jaar geleden! Toen was de renovatie net in volle gang. En voor een sectio moesten vrouwen naar de "nieuwe" OK! Altijd buitenom dus, over de hobbels en bobbels...
6 oktober 2015 18:30 | Door: Ingrid
Wat weer een geweldig verslag en wat leuk om te lezen dat jullie al hebben kunnen helpen.
Die foto's zijn ook geweldig. Kunnen we een beeld vormen. Super.
6 oktober 2015 18:54 | Door: Regina
Lieve Esther en Margreet, gelijk spijkers met koppen slaan zo ken ik jullie!
6 oktober 2015 18:55 | Door: Arda
Wat een ervaringen .... Wordt er ook stil van...
Dat jullie meteen ook weer zo iets heftigs moeten meemaken...
Maar wat super dat je met een wat geld een OK weer aan het werk hebt!
Heel veel succes! Lieve groet Arda
6 oktober 2015 19:05 | Door: Sabien
Wow! Indrukwekkend hoor... Top dat jullie al een eerste project hebben kunnen realiseren. Ga zo door! Veel liefs, Sabien
6 oktober 2015 20:39 | Door: iet faber
Ben ook helemaal stil van jullie belevenissen. Heel boeiend om te lezen; kan me er geen voorstelling van maken wat jullie allemaal meemaken. Vandaag dus in Wichmond, daar draait het lekker. Mattie was al thuis voordat de kinderen vertrokken naar pianoles. Manouk had haar huiswerk ook al afgemaakt. Dus geen zorgen daar !
Sterkte gewenst voor de dag van morgen en denk goed aan jezelf allebei. Dikke kus, Iet Faber.
6 oktober 2015 20:57 | Door: Nicole
Jullie belevenissen gelezen, jullie hebben genoeg te doen de komende tijd als ik alles zo lees!
En wie is die Amerikaanse buurman en wat is de SEH?
Groetjes en succes met het doen van de was...
Nicole
6 oktober 2015 21:47 | Door: Irene Zuethof
Fijn om te lezen dat jullie aanwezigheid echt het verschil maakt. Ik kijk uit naar het volgende verslag!! Geniet ervan, ondanks alle ellende.
6 oktober 2015 21:48 | Door: Irene Zuethof
SEH is de spoedeisende eerste hulp.
6 oktober 2015 22:27 | Door: Marrianne te Loo
Lieve Margreeth, Esther... Dank voor jullie verslagje, fijn dat jullie goed rondkijken om daar iets zinnigs te kunnen doen! Dank daarvoor.... Ik wens jullie ook heel veel plezier samen, heb het goed! Lieve groet uit een regenachtig beetje somber Lochem
6 oktober 2015 22:33 | Door: Janny
Hallo lieverds, wat zijn jullie goed bezig!! Indrukwekkend verhaal en prachtige foto's!! Ben benieuwd naar het vervolg!! Groetjes!!!
7 oktober 2015 11:36 | Door: Annemiek derksen
Ha meisjes, wat ontzettend leuk om jullie zo te kunnen volgen, ik kan niet wachten op de eerste foto van jullie in zo'n mooie roze jurk!!!! Groetjes.
7 oktober 2015 14:15 | Door: Machteld Boschloo
Wat een verslag en dat is ws nog maar een 1/100ste van alle indrukken en belevenissen. En ..28 weken en drinkt aan de borst! Geweldig. Keep up the good work!
7 oktober 2015 16:08 | Door: Trudeke
Wat een andere wereld hè! Zie zo de kinderafdeling van het ziekenhuis in Blantyre, Malawi, weer voor me. Veel succes met al jullie werkzaamheden, sterkte bij het verwerken van de - af en toe -toch wel heftige indrukken en geniet vooral ook.
7 oktober 2015 18:39 | Door: Adele
Hee esther en margreet...jaja..ook ik heb jullie gevonden..ga zo door
7 oktober 2015 19:56 | Door: manouk
Ha wat een heftige belefenissen vooral met dat meisje. En verder is alles goed
7 oktober 2015 20:14 | Door: Lenny
Hey lieve collega's,
Wat geweldig om zo toch op de hoogte te kunnen blijven van jullie grote avontuur. Wat mooi, maar ook zeker heftig bepaalde stukken. Ben nu alweer benieuwd naar het volgende verslag................Doei doei.
7 oktober 2015 22:05 | Door: Edith
Ha dames,
Niet te bevatten hé wat je allemaal ziet, ruikt en ervaart, vooral de eerste week......daarom is het inderdaad zóóó fijn om dit samen te doen!! Jullie zijn al goed bezig, ga zo door en beleef!
Liefs Edith
8 oktober 2015 09:18 | Door: Ria Regelink
Wat een indrukwekkende verhalen en mooie, bijzondere foto's! En wat een wereld van verschil met onze prachtige afdeling hier in het Gelre Zutphen. Wij mogen nooit meer ergens over klagen!
Leuk dat jullie ons zo op de hoogte houden.
8 oktober 2015 12:18 | Door: Dianne
Hey ladies, wat een indrukwekkende verhalen, ben er een beetje stil van. En vanaf dag één het verschil al kunnen maken, super! Ben benieuwd naar het vervolg... wens jullie heel veel succes en een goede tijd daar.
8 oktober 2015 21:35 | Door: Miek
Jullie zijn kanjers, wij leven mee met jullie verhalen!
8 oktober 2015 21:37 | Door: Thecla
Hey Margreet en Esther, wat hebben jullie al veel gezien en meegemaakt.Zo herkenbaar, elke dag mooie en verdrietige momenten. En al zo snel sponsorgeld goed besteed, prachtig.
Ik wens jullie heel veel succes met al jullie projecten.
Lekker genieten van de lieve mooie mensen, cultuur en natuur.Ben jaloers.
Hartelijke groet
Thecla
9 oktober 2015 09:09 | Door: Mieke en Hugo
Lieve Margreet en Esther,
We volgen jullie met bewondering.
Veel succes en leer en geniet van alle ervaringen.
Succes en groetjes gewenst, Mieke en Hugo
10 oktober 2015 10:43 | Door: Annette Tichelman
Erg indrukwekkend en heftig te lezen en te zien wat jullie allemaal meemaken Esther en Margreet!
Kan me voorstellen dat het erg waardevol voelt 'iets' te kunnen betekenen. Al lijkt het klein voor hen is het een bijzonder geschenk dat jullie er zijn! Veel succes met jullie mooie werk. Grtz Annette