Omdenken in Afrika
Door: esther en margreet
Blijf op de hoogte en volg Margreet & Esther
20 Oktober 2015 | Oeganda, Nyakibale
Wij zijn begonnen aan onze derde week in het Karoli Lwanga Ziekenhuis. Op de kraam afdeling is het heel erg druk geweest zondag, wij waren vrij….!
Maandag ook een rustige dag, we hebben 3 dames op de afdeling liggen, waarvan er twee naar de afdeling zullen verhuizen, omdat zij nog niet zullen bevallen.
Met dé hoofdzuster afgesproken dat we deze week ook een kijkje willen gaan nemen op de kinderafdeling en verderop in ons verblijf ook op chirurgie en de interne afdeling. Dit om een zo breed mogelijk beeld te krijgen van het hele ziekenhuis.
Vandaag zijn onze eerste bestelde medische spullen binnengekomen vanuit Kampala, David, de ‘farmacist’ heeft ze daar opgehaald met één van de chauffeurs van het ziekenhuis.
Claudio, the administrator kwam ons halen en wij hebben de materialen gecheckt en op foto vastgelegd. Later deze week zullen ze aan de afdeling worden aangeboden.
Tot nu toe hebben we het volgende kunnen realiseren:
- een reparatie aan de kraan van de OK bij de kraamafdeling
- de reparatie van de toegangsdeuren van de OK deuren
- 2 stoelen voor de kraamafdeling aangeschaft
- Een voedingsbankje voor de ‘nursery – room’ vervangen
- Zuurstof apparaat voor de ‘nursery – room’ , waar twee kinderen aangelegd kunnen worden
- 2 ambu-ballonnen (beademingsballonnen) voor de opvangkamer van de kraam en voor de ‘nursery – room’
- 5 zuurstof maskers voor de kinderafdeling
- 4 partussets (bevallingsbenodigdheden)
- Een flinke bijdrage aan de opleiding voor een tweede gynaecoloog
Met de studenten een poos gesproken over hoe zij e.e.a. op de afdeling ervaren. Hier zullen we als wij een dag met hen hebben gewerkt een “column” over schrijven, betekent wel dat we die dag om 06.30 uur op de afdeling moeten starten!
Wat bijzonder is om te merken is dat wij eigenlijk al helemaal gewend zijn aan de prachtige donkere mensen hier in Afrika. Er liep deze week een arts uit de USA op het terrein en wij zeiden eigenlijk tegelijk: Hé kijk, een blanke!
Dat wennen geldt ook steeds een beetje meer voor het werken op de afdeling, ondanks alles wat we zien gebeuren en mee maken komt er ook een stukje begrip.
De verschillen beginnen ons meer duidelijk te worden en door de uitleg van de artsen (ja, wij vragen wel, want dat zijn we tenslotte zo gewend…..) komt er uitgebreide uitleg en verklaring van het gevoerde beleid. Dit leidt bij ons weer tot meer begrip.
Hier is men vaak niet zeker van de uitgerekende datum en dus wordt de echoscopie ook na de 35 weken als uitgangspunt gebruikt.
Longrijping, bij ons tot 32 weken gegeven, krijgen de vrouwen het hier tot 36 weken zwangerschap, om risico’s uit te sluiten.
Zou het bij ons ondenkbaar zijn dat de onsteriele handschoenen op zijn, (wij hebben op ELKE kamer dozen in de maten S-M-L en XL staan), krijgen we hier 1 doos per dag voor de hele afdeling! Tja, en dan zit er niks anders op dan schoonmaken met steriele handschoenen……
De steriele handschoenen zijn er slechts in maat 7,5. Omdat Margreet bij het hechting verwijderen is op gevallen dat de verloskundigen slecht passende handschoenen dragen en ook last van hebben, kaart zij aan of er ook kleinere maten verkrijgbaar zijn….. Goed idee: de handschoenen worden besteld, helaas wordt maat 7.5 opnieuw geleverd.
Margreet laat het er niet bij zitten en wandelt over het terrein naar het magazijn met één van de studenten, komt uiteindelijk triomfantelijk terug, heeft een deel van de doos handschoenen kunnen omruilen! Het duurt even, maar dan heb je ook wat…. Welverdiend applaus van het team!
Esther heeft zich inmiddels gestort op de voorraad kar (een soort theewagen) waar de werkvoorraad staat uitgestald, er zijn geen kasten, dus wel zo overzichtelijk.
Op de kar ligt alles door elkaar en daar hebben we het 5S model op toegepast.
Er is gesorteerd, opgeruimd en i.o.m. de aanwezige verloskundigen een logische indeling gemaakt. Inmiddels houdt dit al een week stand!
Elke dag wordt de aanwezige voorraad geteld en naar aanleiding van de aanwezige hoeveelheid wordt er bij besteld.
Ook hier blijkt weer, dat als een artikel op is gekeken wordt naar een “second best” oplossing, en daar word je best creatief van!
Zijn er namelijk geen navelbandjes om de navelstreng af te binden (3 koordjes per navelstreng) worden de opgerolde randjes van de handschoenen gebruikt.
Maandagmiddag werd er door één van de charmante (!) artsen een klinische les gegeven aan de studenten over het partogram, leuk zo’n mondiaal onderwerp wat wij ook gebruiken/leren op de opleiding. Het verloskunde boek van Lisa gebruiken we weer als naslagwerk!
Daarna met ons “mzungu’s” een uitgebreid gesprek over de gezondheidszorg in Europa versus Afrika. Er moeten, zoals al gezegd door de beperktheid in materialen en middelen soms andere keuzes gemaakt worden. Protocollen, regels en richtlijnen zijn hier schaars, er wordt veel meer beleid gevoerd vanuit de mogelijkheden die er op dat moment zijn.
En waren er in de eerste weken alleen maar vragen en ook frustraties, nu proberen we ook begrip op te brengen voor de keuzes die gemaakt worden, het went dus toch….
En zoals de dokter het gesprek zo mooi afsloot vanmiddag: “ Give what you have!”
Vandaag hebben we een kijkje op de kinderafdeling genomen, tijdens het visite lopen werden wij aangesproken door Claudio.
Hij stelde ons op de hoogte van het ontslag van een kraamvrouw en haar kind, deze vrouw was 3 weken geleden bevallen van haar 3e kind en op eigen initiatief naar het ziekenhuis gegaan en zo haar eigen leven en dat van haar kind gered (werd een keizersnee)
Haar echtgenoot was het hier niet mee eens en heeft haar verlaten. Hoe de rekening van de opname te betalen????? Deze vrouw heeft haar eten de afgelopen weken bij elkaar gebedeld en kreeg de babykleertjes van ons. Haar andere 2 kinderen werden door haar schoonmoeder opgevangen.
Wij hebben vandaag de rekening betaald ( €89) zodat ze naar huis mocht. (patiënten die de rekening niet kunnen betalen worden hier gehouden tot er een oplossing komt, om zo wel duidelijk te maken dat het ziekenhuis niet voor iedereen kan betalen) Hoe schrijnend!!!
Weer terug op de afdeling mochten er 3 van de 5 patientjes naar huis, ook hier dus rustig ( zo komen we wel in het Afrikaanse tempo)
Ook 1 van de moeders, 2 van haar kinderen waren opgenomen geweest met malaria en ondervoeding, moest op zoek naar geld. De hele middag was ze afwezig en haar kinderen lagen geduldig te wachten tot ze terugkwam.
Ondertussen waren wij gewapend met ballonnen en vouwblaadjes terug van onze lunchpauze, klaar om de afdeling wat op te pimpen en kleur te geven. De zieke kindjes keken ons met hun grote verbaasde ogen aan, die mzungu’s die op stoelen en bedden klommen en iedereen aan het ballonblazen kregen, zelfs de moeders hielpen mee. Blij met een verzetje!
Aan het eind van de middag had de afdeling kleur gekregen en onze grootste dankbetuiging was de glimlach op het gezicht van een erg ziek meisje.
De ontroering als je de blijdschap ziet van een kind wat ziek is en bijna niets heeft om mee te spelen of afleiding in te zoeken, zich vastklampend aan haar moeder, is met geen pen te beschrijven.
De mensen waarderen ons erg en beginnen ons te kennen, hey sister, how are you……….yes fine……en ongevraagd geven zij al antwoord op ons nog niet gestelde tegenvraag.
“onze” chauffeur komt aangerend ( een beetje ADHD is hij wel) en verrast ons met een stuk suikerriet, heerlijk die zoetigheid!!
Die blije enthousiaste mensen, daar genieten wij ontzettend van!!!
Het komende weekend nemen de zusters vrijaf en gaan een bezoek brengen aan het Lake Bunyonyi, undoubtedly the most loveliest lake of Uganda !!!
We gaan jullie daar de volgende keer verslag van doen.
Veel liefs Esther en Margreet
Maandag ook een rustige dag, we hebben 3 dames op de afdeling liggen, waarvan er twee naar de afdeling zullen verhuizen, omdat zij nog niet zullen bevallen.
Met dé hoofdzuster afgesproken dat we deze week ook een kijkje willen gaan nemen op de kinderafdeling en verderop in ons verblijf ook op chirurgie en de interne afdeling. Dit om een zo breed mogelijk beeld te krijgen van het hele ziekenhuis.
Vandaag zijn onze eerste bestelde medische spullen binnengekomen vanuit Kampala, David, de ‘farmacist’ heeft ze daar opgehaald met één van de chauffeurs van het ziekenhuis.
Claudio, the administrator kwam ons halen en wij hebben de materialen gecheckt en op foto vastgelegd. Later deze week zullen ze aan de afdeling worden aangeboden.
Tot nu toe hebben we het volgende kunnen realiseren:
- een reparatie aan de kraan van de OK bij de kraamafdeling
- de reparatie van de toegangsdeuren van de OK deuren
- 2 stoelen voor de kraamafdeling aangeschaft
- Een voedingsbankje voor de ‘nursery – room’ vervangen
- Zuurstof apparaat voor de ‘nursery – room’ , waar twee kinderen aangelegd kunnen worden
- 2 ambu-ballonnen (beademingsballonnen) voor de opvangkamer van de kraam en voor de ‘nursery – room’
- 5 zuurstof maskers voor de kinderafdeling
- 4 partussets (bevallingsbenodigdheden)
- Een flinke bijdrage aan de opleiding voor een tweede gynaecoloog
Met de studenten een poos gesproken over hoe zij e.e.a. op de afdeling ervaren. Hier zullen we als wij een dag met hen hebben gewerkt een “column” over schrijven, betekent wel dat we die dag om 06.30 uur op de afdeling moeten starten!
Wat bijzonder is om te merken is dat wij eigenlijk al helemaal gewend zijn aan de prachtige donkere mensen hier in Afrika. Er liep deze week een arts uit de USA op het terrein en wij zeiden eigenlijk tegelijk: Hé kijk, een blanke!
Dat wennen geldt ook steeds een beetje meer voor het werken op de afdeling, ondanks alles wat we zien gebeuren en mee maken komt er ook een stukje begrip.
De verschillen beginnen ons meer duidelijk te worden en door de uitleg van de artsen (ja, wij vragen wel, want dat zijn we tenslotte zo gewend…..) komt er uitgebreide uitleg en verklaring van het gevoerde beleid. Dit leidt bij ons weer tot meer begrip.
Hier is men vaak niet zeker van de uitgerekende datum en dus wordt de echoscopie ook na de 35 weken als uitgangspunt gebruikt.
Longrijping, bij ons tot 32 weken gegeven, krijgen de vrouwen het hier tot 36 weken zwangerschap, om risico’s uit te sluiten.
Zou het bij ons ondenkbaar zijn dat de onsteriele handschoenen op zijn, (wij hebben op ELKE kamer dozen in de maten S-M-L en XL staan), krijgen we hier 1 doos per dag voor de hele afdeling! Tja, en dan zit er niks anders op dan schoonmaken met steriele handschoenen……
De steriele handschoenen zijn er slechts in maat 7,5. Omdat Margreet bij het hechting verwijderen is op gevallen dat de verloskundigen slecht passende handschoenen dragen en ook last van hebben, kaart zij aan of er ook kleinere maten verkrijgbaar zijn….. Goed idee: de handschoenen worden besteld, helaas wordt maat 7.5 opnieuw geleverd.
Margreet laat het er niet bij zitten en wandelt over het terrein naar het magazijn met één van de studenten, komt uiteindelijk triomfantelijk terug, heeft een deel van de doos handschoenen kunnen omruilen! Het duurt even, maar dan heb je ook wat…. Welverdiend applaus van het team!
Esther heeft zich inmiddels gestort op de voorraad kar (een soort theewagen) waar de werkvoorraad staat uitgestald, er zijn geen kasten, dus wel zo overzichtelijk.
Op de kar ligt alles door elkaar en daar hebben we het 5S model op toegepast.
Er is gesorteerd, opgeruimd en i.o.m. de aanwezige verloskundigen een logische indeling gemaakt. Inmiddels houdt dit al een week stand!
Elke dag wordt de aanwezige voorraad geteld en naar aanleiding van de aanwezige hoeveelheid wordt er bij besteld.
Ook hier blijkt weer, dat als een artikel op is gekeken wordt naar een “second best” oplossing, en daar word je best creatief van!
Zijn er namelijk geen navelbandjes om de navelstreng af te binden (3 koordjes per navelstreng) worden de opgerolde randjes van de handschoenen gebruikt.
Maandagmiddag werd er door één van de charmante (!) artsen een klinische les gegeven aan de studenten over het partogram, leuk zo’n mondiaal onderwerp wat wij ook gebruiken/leren op de opleiding. Het verloskunde boek van Lisa gebruiken we weer als naslagwerk!
Daarna met ons “mzungu’s” een uitgebreid gesprek over de gezondheidszorg in Europa versus Afrika. Er moeten, zoals al gezegd door de beperktheid in materialen en middelen soms andere keuzes gemaakt worden. Protocollen, regels en richtlijnen zijn hier schaars, er wordt veel meer beleid gevoerd vanuit de mogelijkheden die er op dat moment zijn.
En waren er in de eerste weken alleen maar vragen en ook frustraties, nu proberen we ook begrip op te brengen voor de keuzes die gemaakt worden, het went dus toch….
En zoals de dokter het gesprek zo mooi afsloot vanmiddag: “ Give what you have!”
Vandaag hebben we een kijkje op de kinderafdeling genomen, tijdens het visite lopen werden wij aangesproken door Claudio.
Hij stelde ons op de hoogte van het ontslag van een kraamvrouw en haar kind, deze vrouw was 3 weken geleden bevallen van haar 3e kind en op eigen initiatief naar het ziekenhuis gegaan en zo haar eigen leven en dat van haar kind gered (werd een keizersnee)
Haar echtgenoot was het hier niet mee eens en heeft haar verlaten. Hoe de rekening van de opname te betalen????? Deze vrouw heeft haar eten de afgelopen weken bij elkaar gebedeld en kreeg de babykleertjes van ons. Haar andere 2 kinderen werden door haar schoonmoeder opgevangen.
Wij hebben vandaag de rekening betaald ( €89) zodat ze naar huis mocht. (patiënten die de rekening niet kunnen betalen worden hier gehouden tot er een oplossing komt, om zo wel duidelijk te maken dat het ziekenhuis niet voor iedereen kan betalen) Hoe schrijnend!!!
Weer terug op de afdeling mochten er 3 van de 5 patientjes naar huis, ook hier dus rustig ( zo komen we wel in het Afrikaanse tempo)
Ook 1 van de moeders, 2 van haar kinderen waren opgenomen geweest met malaria en ondervoeding, moest op zoek naar geld. De hele middag was ze afwezig en haar kinderen lagen geduldig te wachten tot ze terugkwam.
Ondertussen waren wij gewapend met ballonnen en vouwblaadjes terug van onze lunchpauze, klaar om de afdeling wat op te pimpen en kleur te geven. De zieke kindjes keken ons met hun grote verbaasde ogen aan, die mzungu’s die op stoelen en bedden klommen en iedereen aan het ballonblazen kregen, zelfs de moeders hielpen mee. Blij met een verzetje!
Aan het eind van de middag had de afdeling kleur gekregen en onze grootste dankbetuiging was de glimlach op het gezicht van een erg ziek meisje.
De ontroering als je de blijdschap ziet van een kind wat ziek is en bijna niets heeft om mee te spelen of afleiding in te zoeken, zich vastklampend aan haar moeder, is met geen pen te beschrijven.
De mensen waarderen ons erg en beginnen ons te kennen, hey sister, how are you……….yes fine……en ongevraagd geven zij al antwoord op ons nog niet gestelde tegenvraag.
“onze” chauffeur komt aangerend ( een beetje ADHD is hij wel) en verrast ons met een stuk suikerriet, heerlijk die zoetigheid!!
Die blije enthousiaste mensen, daar genieten wij ontzettend van!!!
Het komende weekend nemen de zusters vrijaf en gaan een bezoek brengen aan het Lake Bunyonyi, undoubtedly the most loveliest lake of Uganda !!!
We gaan jullie daar de volgende keer verslag van doen.
Veel liefs Esther en Margreet
-
20 Oktober 2015 - 20:09
Renée Krabben:
Dames, wat zijn jullie weer goed bezig, en zo herkenbaar! En weet je wat het leuke is, ik zie allemaal bekende gezichten op jullie foto's! Leerlingen die in hun eerste jaar zaten, zijn nu natuurlijk laatste jaars! Doe iedereen de groeten! -
20 Oktober 2015 - 21:56
Gitte Hartjesveld:
dag lieve Margreet ( super "Zusje"!) en ook Esther die ik door de blogs ook leer kennen( eervol). Ik heb veel bewondering voor jullie werken daar in den verre. Zo fijn ook dat jullie iets kunnen betekenen al weet ik dat jullie nog veel meer zouden willen. Jullie vrije avonturlijke tijden mogen er ook zijn. Wat een plezier lees ik tussen de regels door! Bijzonder hoe jullie het treffen met elkaar en hoe je band steeds sterker wordt denk ik. maatjes voor het leven door zo'n levenservaring samen te delen. Mooi ook te lezen hoe jullie anders gaan kijken naar de huidskleur. wat zijn we toch cultuur bepaald in ons kijken. Dat ervaar ik hier ook tav het hele vluchtelingen vraagstuk. Klein geestig zijn we vaak hoor. Mooie spiegel dat jullie je ruimhartigheid EnN kunde doorgeven!
liefs Gitte -
20 Oktober 2015 - 22:29
Arda:
Wat super om te horen wat jullie allemaal al gedaan hebben!
En dat jullie met, voor ons "maar" €89 een opname met een SC betalen!
Wat fijn voor deze vrouw dat jullie er zijn...hoop dat het met haar thuis goed komt...
Laat weten als jullie donaties nodig hebben... Denk dat er met mij echt volgers zijn die (nog) wat willen storten!
Ben trots op jullie!
Geniet van jullie aankomende weekend,
Lieve groet Arda -
20 Oktober 2015 - 22:52
Mariette:
Het is heel mooi om jullie verhalen te lezen.Ik heb bewondering voor jullie.
Ik vond het heel fijn om jullie te "" spreken en te" zien""
op mijn afscheids lunch.
Dat was een verrassing voor mij.
succes verder liefs mariette -
21 Oktober 2015 - 07:57
Kirsten Janssen:
Leuk en mooi om jullie verhalen te lezen en super wat jullie zoal hebben gedaan!
Ik vind het fantastisch om te lezen dat jullie LEAN zelfs meenemen naar Afrika, hopelijk helpt het ze!
Hopelijk blijven de mooie verhalen komen en kunnen jullie ook heerlijk genieten.
Lieve groet, Kirsten -
21 Oktober 2015 - 09:35
Anjet:
Lieve zusters, wat weer een mooi verslag van jullie belevenissen! Ik zie je helemaal voor me Greetje, trots met de goede maat handschoenen! Doortastend als je bent!!
Het is ontroerend te lezen hoe schrijnend de situatie af en toe is , de vreugde die jullie brengen! De slingers en het lieve popje voor dat lieve kindje...
En straks genieten van jullie natuur trip, ik ben benieuwd naar jullie volgende story en foto's!!
Liefs en veel succes!
Anjet -
21 Oktober 2015 - 10:28
Sylvia Van Berkel:
Hallo Dames, wat een roerend verslag weer. Zo mooi dat jullie daar echt zijn. Anders kan ik het niet verwoorden.
Uiteindelijk is huidskleur op menselijk niveau niet belangrijk. Jammer dat de wereld zo ongelijk verdeeld is.
Jullie maken dat kleine beetje noodzakelijk verschil.
Succes
Sylvia van Berkel -
21 Oktober 2015 - 12:17
Annemiek Derksen, Kinderafdeling:
Het is een prachtig verslag, kan het bijna voor me zien hoe jullie daar rondlopen in het witte pakje.
Fijn dat jullie zoveel kleine en grote dingen kunnen betekenen daar.
het is hier wel een beetje kaal zonder jullie.
Ik heb reuze bewondering voor jullie, succes verder, veel groetjes annemiek. -
21 Oktober 2015 - 17:26
Nicole Verhappen:
Dames, van alle markten thuis! Of het nu gaat om het regelen van stoelen en bankjes of het verzorgen van de patienten, jullie doen het allemaal maar even! En wat heerlijk dat je iemand weer kunt opvrolijken met zo iets simpels als deze creatief gemaakte slingers... Ga vooral zo door en geniet van het komende weekend als jullie naar het meer gaan.
Groetjes, Nicole -
22 Oktober 2015 - 12:15
Dineke:
Wat een ontroerende verhalen dames!
En wat hebben jullie al prachtige dingen aangeschaft.
Ga zo door, ik geniet van jullie verhalen en sluit me mij Arda aan, als jullie nog wat nodig hebben laat maar weten!!!
-
23 Oktober 2015 - 11:03
Yvonne Dashorst:
Weer erg genoten van jullie verslag en foto, s. En geniet van jullie weekend ! -
24 Oktober 2015 - 14:20
Anita Pierik:
Dag dames
Wederom prachtig beschreven hoe jullie alles beleven. En wat geweldig dat jullie al zo veel hebben kunnen doen/geven.
Ik weet zeker dat de kindjes jullie dankbaar zullen zijn voor de afleiding, de slingers en ballonnen.
Even wat anders om naar te kijken en van te genieten.
Schrijnend van die moeder. Vreselijk.
In Mutolere was een soort speelkamer: hebben ze dat daar ook? Of mogelijk een hoekje dat je kunt inrichten??
Ach ja.....je kunt zoveel doen daar. je moet keuzes maken.
Gr en veel plezier, Anita -
25 Oktober 2015 - 15:43
Lydia:
Wat prachtig om te lezen hoe jullie een bijdrage kunnen leveren daar aan grote en kleine verbeteringen. Heerlijk ook om te mogen genieten van de prachtige omgeving, mensen en natuur! Xxx -
27 Oktober 2015 - 19:47
Lisa Damman:
Wauw m'zungu's!!! Jullie doen fantastische dingen en veranderen een hoop wat goed! Erg leuk om te lezen! Ook dat jullie wat aan mijn boek hebben, haha.
Wij hebben net de VOD in Eefde achter de rug, presentatie van een Imam was erg interessant en lekker in het zonnetje buiten gezeten.
Alweer bijna op de helft jullie! Geniet er maar goed van...
Groetjes Lisa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
