Waar zijn we gebleven..... deel I

Inmiddels een week verder en er is zo veel gebeurd! Laten we beginnen bij het vorig weekend, ons uitje met het team van de kinderafdeling.
Met 11 personen en 3 kinderen zouden we om 9.00 uur vertrekken naar Kambuga.
Wij waren om 8 uur klaar, dat was de wens van de organisatoren, echter, Afrikaanse tijdsbegrippen zijn heel ruim, het uiteindelijk vertrek was om 9.30 uur!
Wij krijgen de complimenten dat we zo op tijd zijn....!

We verlaten de verharde weg van Rukungiri al snel en volgen een zandpad, enigszins hobbelig, maar daar zijn we inmiddels aan gewend.
Via een prachtige route komen we aan bij Kigezi Forest Cottages in Kambuga.
Een prachtig aangelegd bungalowpark met een enorme tuin, zitjes in koloniale stijl, vijvers en een heus zwembad in de vorm van Afrika!
We krijgen een rondleiding door een van de managers van het park, zien mooie bloemen en planten dus qua fotografie halen we ons hart hier op.
Het is een park waar vaak bruiloften en partijen georganiseerd worden en biedt dan plaats aan wel 2000 personen!
Wij worden in ons Afrika-gevoel ruw verstoord! Dus is dus een andere kant van Afrika, die luxe hebben wij tot nu toe nog niet gezien!

Tussen de middag plenst het hier enorm, daar zijn we inmiddels ook aan gewend.
Maar omdat we overdekt zitten hebben we daar geen last van. Tijd voor een spel Yathzee! Na de lunch, luxe variant voor Oegandese begrippen, vatten de teamleden het plan om het zwembad in te springen. Enigszins jaloers kijken we hen na.......
Margreet heeft naast de jurk die ze draagt een broek en shirt bij zich en vat het plan om dan maar in kleding te zwemmen. Even later volgt Esther haar voorbeeld. Eigenlijk kan het ons allemaal helemaal niet schelen!

Wat hebben we een lol gehad, de Oegandezen vragen ons steeds weer of we niet bang zijn voor het water, uitleg van onze kant dat Nederlandse kinderen vanaf 5 jaar zwemles volgen en wij daar dus mee bekend zijn lijkt hen gerust te stellen.
Niet voor te stellen hoe er wordt gezwommen, lees: gesparteld.....
Er zijn maar weinig mensen die kunnen zwemmen, een van de vpken van de kinderafdeling heeft wat meer ervaring, zwemmen op de rug behoort nog niet tot zijn skills dus al gauw krijgt hij les van twee mzungus en met resultaat!
Niet voor te stellen hoe bang ze zijn!

De zwempartij wordt afgesloten met friet, wij voelen herinneringen aan een kinderpartijtje opkomen.....!
De avond wordt afgesloten met het kijken naar een voetbal wedstrijd van Arsenal, daar zijn ze hier helemaal fan van, het is inmiddels donker, op de achtergrond klinkt Afrikaanse muziek, tijd om nog even te dansen! Ook de twee kinderen krijgen dit met de paplepel in gegoten en weer zijn wij jaloers om te zien hoe zij zich bewegen.

Op zondag naar de kerk geweest, er is een kerkdienst met speciale aandacht voor de studenten die afscheid nemen van school omdat zij volgende week examen doen.
Ook hier weer veel muziek, dans en zang. Zo mooi! Echt kippenvel, de geluidopnames die we maken geven het gevoel helaas niet goed weer.
Het is een soort van thanksgiving, de 3e jaars hebben kadootjes gekocht die aan het einde van de dienst de kerk in worden gedragen. Er zijn verpakte kadootjes, suikerriet, van wel 3 meter lang en geloof het of niet, een heuse witte levende kip! Deze worden bij opbod verkocht, de opbrengst wordt gebruikt voor de aanschaf van een standaard voor het keyboard, als een afscheidskado van de derde jaars aan de kerk.
Na deze 2 uur durende dienst (!) weer een belevenis rijker!

Op maandag werken we weer een dag op de verloskamers, zien allebei een keizersnede. Terechte beslissing van de gynaecoloog alhier en er worden twee prachtige kinderen geboren!
De afgelopen dagen hebben we dagelijks de bank bezocht om geld op te halen voor de OK tafel die we gekocht hebben. (het maximale bedrag is 1 miljoen Ush per opname per rekening) We scharrelen op deze manier 14 miljoen Ush bij elkaar (€ 3500,-).

Dinsdag gaan we naar Kampala met Bonnie, onze personal driver. Samen met John, SEH vpke in Masaka zullen we dan de spullen uitzoeken.
Om 8.30 vertrekken we hier en de reis (370 km) verloopt vlot. Nog steeds onder de indruk van de omgeving, hoe groen?!
In tegenstelling tot de heenreis op 2 oktober zien we nu toch ook duidelijk de verschillen in natuur, plantages van bananen, ananassen en grazende koeien!
Margreet vat zelfs de koe bij de horens!

We realiseren ons onderweg dat we ruim over de helft zijn, hoe moeten we straks toch afscheid nemen van dit prachtige land, deze warme lieve mensen.....
Komt dit omdat we langzaamaan wennen aan de cultuur en alles wat we tegenkomen?

Eindelijk komen we in Kampala aan, wat een chaos, druk en zeer onoverzichtelijk.
Er is propaganda bezig voor de presidents verkiezingen volgend jaar, de stad is geel gekleurd (Museveni).
Om het speelgoed te kopen gaan we naar een winkelcentrum, we rijden door de duurdere wijken van Kampala en plots staan we op een enorm parkeerterrein, we worden gecontroleerd op wapens, ze kijken alleen in het handschoenenkastje???, en dan mogen we verder rijden van de stoere bewaking.
De supermarkt lijkt op de Super marche, zo groot, luxe en alles is er werkelijk verkrijgbaar. De winkel is versierd met kerstbomen, glitters en veel lichtjes.
Wij zijn sprakeloos en enigszins verward, dit is ook Afrika!

Nadat we een winkelkar vol met spullen hebben uitgezocht gaan we heel tevreden weer naar buiten. Spullen voor meiden en jongens, voor groot en klein hebben we geprobeerd wat uit te zoeken.
Om de voetbalteams en het volleybalteam te supporten hebben we 4 ballen gekocht, dagelijks worden deze gebruikt door de staff en studenten om na het werk even te sporten.