KARE KARE Karoli Lwanga Hospital
Door: Margreet en Esther
Blijf op de hoogte en volg Margreet & Esther
26 November 2015 | Oeganda, Nyakibale
En dan komt het toch opeens heel dichtbij, ons afscheid van het Karoli Lwanga Hospital.
Wat hebben we het hier goed gehad, wat hebben we veel gezien, beleefd en ervaren.
Het is echt onvergetelijk geweest, dit prachtige land, zijn kleurrijke warme bevolking en haar cultuur.
We zijn zó blij dat we de kans hebben gekregen om hier naar toe te mogen, hier welkom te zijn geweest en veel hebben kunnen doen en ook zelf hebben kunnen leren.
We zijn onszelf regelmatig tegengekomen, en waren soms behoorlijk gefrustreerd, al met al heeft het ons veel opgeleverd.
Deze week was anders dan de voorgaande weken. In het begin was het voornamelijk wennen, na de eerste 14 dagen kregen we echt het gevoel dat we op de afdeling lekker aan het werk waren, maar deze week is echt anders, rommeliger, wat staat er nog op onze to-do list, wat moet er nog gedaan worden?
Daarnaast staat deze week ook in het teken van afscheid nemen en dat is niet altijd makkelijk....!
Maar voor wie denkt dat het deze week niet uitdagend was heeft het mis!
Er komen nog een flink aantal persoonlijke verhalen voorbij, ook hieruit blijkt weer dat de Oegandezen sterke mensen zijn die niet klagen, maar vooral dragen.
Prachtig om meer en meer de cultuur van hier te leren kennen. Als voorbeeld noemen we de verjaardag van Raymond, clinical officer (3 jr med.gestudeerd) op de polikliniek. Wij wisten dat hij afgelopen zondag 25 jaar zou worden, zou zijn verjaardag niet kunnen vieren omdat hij geen taart kon kopen. In Oeganda is: geen taart geen feest!
Tja,...... als wij dat dan weten, dan halen wij die taart toch?
Dus afgelopen zondag, na de 2,5 uur durende mis in de Parish, die prachtig was qua dans, muziek en zang, wandelen wij naar het huis van Raymond en zetten het Nederlandse "lang zal hij leven" in. Raymond is zo verbaasd, echt ontroerd!
Naar het blijkt later, is dit zijn eerste echte verjaardag die hij viert in deze 25 jaar! Om financiële redenen heeft hij zijn verjaardag nog niet eerder kunnen vieren, je snapt dat dit kippenvel momentjes zijn! En dan beseffen we pas echt wat we hebben gedaan....
Die avond om 20.00 uur worden we terug verwacht om zijn verjaardag te vieren.
De taart staat op 4 flesjes soda (frisdrank) in het midden van de tafel. De avond wordt officieel geopend met een speech van een van de huisgenoten van Raymond, gevolgd door een gebed.
Dan wordt de taart ritueel aangesneden en verdeeld. Hierna volgt er een waar programma aan speeches, iedereen komt aan de beurt, zo ook wij!
Deze officiële gebeurtenissen worden "function" genoemd, na afloop van het officiële gedeelte is er wat te drinken en popcorn!
Ook kleine kinderen zijn tot laat aanwezig, dansen vrolijk mee op de Afrikaanse muzi ek!
Wat een bijzondere ervaring is dit! Hoe blij hebben we iemand gemaakt, en hoe zeer zijn wij weer geraakt!
Deze week arriveren ook de eerste spullen van onze tweede bestelling, er zijn uitzuigapparaten voor 3 afdelingen en 5 verlosbedden.
Die middag storten wij ons op de schoonmaak en na een paar uur poetsen hebben we het zweet op de rug staan.
Maar het is nog niet klaar, wij willen graag de bedden op de afdeling en sjorren een oud bed in de behandelkamer de gang op. Er is geen timmermansoog voor nodig om te zien dat het nieuwe bed niet door de deur past......
Margreet klampt twee mannen aan, naar later blijkt zijn het de elektriciens. Of ze even willen helpen, met 4 mannen en 1 vrouw sterk gaat het bed op de kant en YES het staan binnen in de kamer, de mzungus zijn op dreef, tevreden gaan wij naar huis!!
Van de week nog een dagdeel mee gelopen op de polikliniek, waar met clinical officers en 1 arts per dag wordt gewerkt. Ook hier duidelijk het klasse verschil zichtbaar! Ga je naar de dokter kost je dat ongeveer € 7.50, voor de clinical officer betaal je € 1,25.
Het is er dagelijks druk, veel voorkomende ziektebeelden zijn urineweginfecties, longontstekingen en malaria. Er wordt veel medicamenteus behandeld, patiënten wachten lang voor ze uberhaupt naar de polikliniek komen ivm het ontbreken van financiële middelen, men komt dan vaak met meerdere vragen/klachten tegelijk.
In het kader van een stukje scholing hebben we een babyreanimatie-les voorbereid, we hadden zelf het idee dat we wat konden toevoegen, ook kwam de vraag vanuit de afdeling. De lessen waren druk bezocht, vooral door leerlingen. Zelf hadden we graag gezien dat ook de verloskundigen aanwezig waren.
Om de zusters Carry, Pee en Angela te bedanken nemen wij hen, samen met Omeed,
-de SEH arts- mee naar de stad om te lunchen. Nu mogen zij lekker genieten van een voor hen klaargemaakte lunch. Deze 2 maanden hebben zij hun kookkunsten aan ons ten toon gespreid, en dat 2x daags met een warme maaltijd.
s'Morgens hebben we de dames verblijdt met een nieuw aangemeten jurk en nieuwe schoenen. "This day is a miracle, zegt zuster Angela, wat genieten deze zusters van dit uitje.
En voordat wij naar huis gaan kopen we een matras voor Charles, de beheerder van de kantine, werkt hier al jaren, enorm gedreven persoon, studeerde aan de universiteit economie, sprokkelde door bijbaantjes zelf zijn schoolgeld bij elkaar. Door de enorm hoge werkeloosheid op dit moment geen zicht op een baan. Hij vertelt ons dat hij op het terrein in een piepklein huisje woont, heeft geen meubilair, zelfs geen bed. Slaapt op een kartonnen doos, die op een paar bankjes ligt.....
Wanneer we vertellen dat we een matras voor hem hebben is hij zo verbaasd..... Hij kan niet geloven dat het voor hem is. Weer zo'n kippenvel moment.......
Nog steeds gebeurt er dagelijks van alles, elke dag hebben we ons hoofd vol. Verwerken is er niet echt bij, laat staan het een plek geven....
Met weemoed nemen we vrijdagochtend afscheid van de mensen hier, we trakteren ons op een 6 daagse trip naar Murchison Falls en Jinja. We beschikken over een personal driver/gids en gaan alles wat we hier beleefd hebben even "parkeren".
We zullen de mensen hier enorm gaan missen!!!
WEBARE MUNONGA!!!!!
Wat hebben we het hier goed gehad, wat hebben we veel gezien, beleefd en ervaren.
Het is echt onvergetelijk geweest, dit prachtige land, zijn kleurrijke warme bevolking en haar cultuur.
We zijn zó blij dat we de kans hebben gekregen om hier naar toe te mogen, hier welkom te zijn geweest en veel hebben kunnen doen en ook zelf hebben kunnen leren.
We zijn onszelf regelmatig tegengekomen, en waren soms behoorlijk gefrustreerd, al met al heeft het ons veel opgeleverd.
Deze week was anders dan de voorgaande weken. In het begin was het voornamelijk wennen, na de eerste 14 dagen kregen we echt het gevoel dat we op de afdeling lekker aan het werk waren, maar deze week is echt anders, rommeliger, wat staat er nog op onze to-do list, wat moet er nog gedaan worden?
Daarnaast staat deze week ook in het teken van afscheid nemen en dat is niet altijd makkelijk....!
Maar voor wie denkt dat het deze week niet uitdagend was heeft het mis!
Er komen nog een flink aantal persoonlijke verhalen voorbij, ook hieruit blijkt weer dat de Oegandezen sterke mensen zijn die niet klagen, maar vooral dragen.
Prachtig om meer en meer de cultuur van hier te leren kennen. Als voorbeeld noemen we de verjaardag van Raymond, clinical officer (3 jr med.gestudeerd) op de polikliniek. Wij wisten dat hij afgelopen zondag 25 jaar zou worden, zou zijn verjaardag niet kunnen vieren omdat hij geen taart kon kopen. In Oeganda is: geen taart geen feest!
Tja,...... als wij dat dan weten, dan halen wij die taart toch?
Dus afgelopen zondag, na de 2,5 uur durende mis in de Parish, die prachtig was qua dans, muziek en zang, wandelen wij naar het huis van Raymond en zetten het Nederlandse "lang zal hij leven" in. Raymond is zo verbaasd, echt ontroerd!
Naar het blijkt later, is dit zijn eerste echte verjaardag die hij viert in deze 25 jaar! Om financiële redenen heeft hij zijn verjaardag nog niet eerder kunnen vieren, je snapt dat dit kippenvel momentjes zijn! En dan beseffen we pas echt wat we hebben gedaan....
Die avond om 20.00 uur worden we terug verwacht om zijn verjaardag te vieren.
De taart staat op 4 flesjes soda (frisdrank) in het midden van de tafel. De avond wordt officieel geopend met een speech van een van de huisgenoten van Raymond, gevolgd door een gebed.
Dan wordt de taart ritueel aangesneden en verdeeld. Hierna volgt er een waar programma aan speeches, iedereen komt aan de beurt, zo ook wij!
Deze officiële gebeurtenissen worden "function" genoemd, na afloop van het officiële gedeelte is er wat te drinken en popcorn!
Ook kleine kinderen zijn tot laat aanwezig, dansen vrolijk mee op de Afrikaanse muzi ek!
Wat een bijzondere ervaring is dit! Hoe blij hebben we iemand gemaakt, en hoe zeer zijn wij weer geraakt!
Deze week arriveren ook de eerste spullen van onze tweede bestelling, er zijn uitzuigapparaten voor 3 afdelingen en 5 verlosbedden.
Die middag storten wij ons op de schoonmaak en na een paar uur poetsen hebben we het zweet op de rug staan.
Maar het is nog niet klaar, wij willen graag de bedden op de afdeling en sjorren een oud bed in de behandelkamer de gang op. Er is geen timmermansoog voor nodig om te zien dat het nieuwe bed niet door de deur past......
Margreet klampt twee mannen aan, naar later blijkt zijn het de elektriciens. Of ze even willen helpen, met 4 mannen en 1 vrouw sterk gaat het bed op de kant en YES het staan binnen in de kamer, de mzungus zijn op dreef, tevreden gaan wij naar huis!!
Van de week nog een dagdeel mee gelopen op de polikliniek, waar met clinical officers en 1 arts per dag wordt gewerkt. Ook hier duidelijk het klasse verschil zichtbaar! Ga je naar de dokter kost je dat ongeveer € 7.50, voor de clinical officer betaal je € 1,25.
Het is er dagelijks druk, veel voorkomende ziektebeelden zijn urineweginfecties, longontstekingen en malaria. Er wordt veel medicamenteus behandeld, patiënten wachten lang voor ze uberhaupt naar de polikliniek komen ivm het ontbreken van financiële middelen, men komt dan vaak met meerdere vragen/klachten tegelijk.
In het kader van een stukje scholing hebben we een babyreanimatie-les voorbereid, we hadden zelf het idee dat we wat konden toevoegen, ook kwam de vraag vanuit de afdeling. De lessen waren druk bezocht, vooral door leerlingen. Zelf hadden we graag gezien dat ook de verloskundigen aanwezig waren.
Om de zusters Carry, Pee en Angela te bedanken nemen wij hen, samen met Omeed,
-de SEH arts- mee naar de stad om te lunchen. Nu mogen zij lekker genieten van een voor hen klaargemaakte lunch. Deze 2 maanden hebben zij hun kookkunsten aan ons ten toon gespreid, en dat 2x daags met een warme maaltijd.
s'Morgens hebben we de dames verblijdt met een nieuw aangemeten jurk en nieuwe schoenen. "This day is a miracle, zegt zuster Angela, wat genieten deze zusters van dit uitje.
En voordat wij naar huis gaan kopen we een matras voor Charles, de beheerder van de kantine, werkt hier al jaren, enorm gedreven persoon, studeerde aan de universiteit economie, sprokkelde door bijbaantjes zelf zijn schoolgeld bij elkaar. Door de enorm hoge werkeloosheid op dit moment geen zicht op een baan. Hij vertelt ons dat hij op het terrein in een piepklein huisje woont, heeft geen meubilair, zelfs geen bed. Slaapt op een kartonnen doos, die op een paar bankjes ligt.....
Wanneer we vertellen dat we een matras voor hem hebben is hij zo verbaasd..... Hij kan niet geloven dat het voor hem is. Weer zo'n kippenvel moment.......
Nog steeds gebeurt er dagelijks van alles, elke dag hebben we ons hoofd vol. Verwerken is er niet echt bij, laat staan het een plek geven....
Met weemoed nemen we vrijdagochtend afscheid van de mensen hier, we trakteren ons op een 6 daagse trip naar Murchison Falls en Jinja. We beschikken over een personal driver/gids en gaan alles wat we hier beleefd hebben even "parkeren".
We zullen de mensen hier enorm gaan missen!!!
WEBARE MUNONGA!!!!!
-
26 November 2015 - 21:04
Thamar:
Lieve Margreet wat een mooi verhaal!! Zat achter pc toen ie binnenkwam...wens jullie heel veel plezier en genieten van de laatste dagen. Had net met Jet contact die vertelde dat ze Mette belde en die had jou aan de telefoon! Had jullie graag opgehaald van Schiphol maar ik moet werken...zien elkaar gauw, verheug me! Goede dagen en goede reis!! XXThamar -
26 November 2015 - 21:20
Anjet:
Lieve bijzonder om je even weer te horen, live uit Oeganda! Prachtig wat jullie in deze week nog hebben kunnen doen !! Ik wens jullie nog een hele fijne vakantie trip! Ik zie ernaar uit je weer te zien Greetje, goeie reis!! XX Anjet -
26 November 2015 - 21:25
Arda:
Oooo dit is dan dus het laatste verhaal vanuit het ziekenhuis daar....
Jullie hebben ons ook veel kippenvelmomentjes bezorgd hoor deze weken.
Geniet van jullie trip! En alvast een goede terugreis!
Lieve groet Arda -
26 November 2015 - 21:32
Sabien Dokter:
Wow, wat een prachtig verslag weer! Veel sterkte met afscheid nemen en hele mooie laatste dagen daar wens ik jullie! Veel liefs uit een koud NL!! -
26 November 2015 - 21:37
Nicole Verhappen:
Wat zal het jullie een heerlijk gevoel geven om nog zoveel goeds te kunnen doen! Je 25-ste verjaardag vieren en nog nooit taart hebben gehad... Het is hier niet voor te stellen.
Kan me heel goed indenken dat het niet gemakkelijk zal zijn om morgen afscheid te nemen! Maar gelukkig wachten er thuis ook lieve schatten op je...
Maak er samen nog een prachtige week van en laat alle indrukken maar lekker bezinken de komende dagen. Liefs, Nicole -
26 November 2015 - 21:52
Renée Krabben:
Willen jullie svp zuster Angela een dikke knuffel van mij geven? En Ben de groeten doen? -
26 November 2015 - 21:53
Steinie:
Wat zie ik: geen guinness voor Angela? Hopelijk hebben jullie een paar dagen vrij nadat jullie teruggekomen zijn, die zul je nodig hebben..! Ik waan me tijdens het lezen van jullie belevenissen steeds even terug in Oeganda. Goed dat jullie nog een paar dagen naar MF en Jinja gaan, kunnen jullie vast een beetje afkicken.
Veel plezier de laatste paar dagen! -
26 November 2015 - 21:56
Marjolein Brouwer:
Heel veel sterkte met het afscheid , geniet nog van jullie reis !
En een veilige terugreis !
Veel liefs marjolein -
26 November 2015 - 22:09
Gitte:
jullie weten zoveel warmte en liefde over te brengen. En niet alleen daar! Hier gloeien we mee bij zulke waardevolle ervaringen. Liefdevol afscheid voor allemaal en ik verheug me op je! liefs Gitte -
26 November 2015 - 22:44
Maria Knipping:
Wat is de tijd om gevlogen! Prachtig de verhalen van jullie en wat hebben jullie veel voor elkaar gekregen.Geweldig.
Nu nog even genieten van het land. Goede terug reis gewenst.
Tot volgende week weer in ons koude kikkerland.
Liefs Maria -
26 November 2015 - 22:57
Ingrid Wink-Nijhof.:
Weer een kippenvel verhaal. Wauw.
Mooi dat het gelukt is met de les; babyreanimatie. Leuk dat ik er nog een kleine bijdrage aan kon leveren.
Succes en sterkte nog de komende dagen. Geniet nog even van al het mooie.
Een hele goede terugreis gewenst. Tot snel. -
26 November 2015 - 23:02
Mariella:
Wat een hoop fantastische belevenissen hebben jullie daar meegemaakt!
Sterkte met het afscheid, maar vooral genieten nog van jullie laatste welverdiende relaxdagen! -
26 November 2015 - 23:03
Edith Teunissen:
Hoi hoi. Kippenvel bij het lezen van de verhalen en ik hoor ze straks graag live....
Geniet van de vakantie, jullie hebben het verdient.
Alvast een goede reis naar huis en tot gauw op fe afd.
Groetjes edith teunissen. -
27 November 2015 - 10:14
Ria Regelink:
Esther en Margreet, wat heb ik genoten van jullie prachtige verhalen, het voelde alsof je er zelf een beetje bij bent!
Sterkte vandaag met het afscheid nemen, geniet nog lekker van het bijzondere land en een hele goede terugreis toegewenst! Lieve groet, Ria -
27 November 2015 - 10:24
Roel:
aaaa die Margreet enEsther
Mooi verslag en wat gaat de tijd snel.
Nu al weer binnenkort naar Nederland .
Wat maken jullie veel mee een intense tijd lijkt me .
En alles wordt met grote dankbaarheid ontvangen dat is mooi om te lezen .
Ik bewonder jullie optimisme en betrokkenheid . En fijn om te lezen dat het zo goed met jullie is.
Geniet nog van de laatste dagen in Oeganda ,hierin Nederland wordt het donker en de winter komt eraan .
Ook wel gezellig ,tot binnenkort met een lekker glas wijn .
Groeten en liefs Roel uit Brummen -
27 November 2015 - 10:32
Iet Faber:
Dag lieve meiden, ik sluit me helemaal aan bij alle berichten van bovenstaande mensen. Ook ik heb weer genoten en kippenvel gekregen... Ik wens jullie een mooie reis en geniet er van. Ben toch wel heel blij dat jullie weer op de terugreis zijn...Ik wens jullie een goede en veilige reis. IET -
27 November 2015 - 12:21
Dineke:
Wat een ontroerende verhalen toch weer allemaal!!
Geniet van jullie laatste dagen in Oeganda en ik wens jullie een hele goede reis terug!!!
-
27 November 2015 - 22:50
Elles Nienhuis:
Mooie verhalen, kippevelmomenten.... Super om jullie op deze manier te mogen volgen. Geniet nog even daar en tot op de afdeling.
Groetjes Elles -
27 November 2015 - 23:12
Janet Zomer:
Ook ik heb genoten van jullie prachtige verhalen! En wat hebben hebben jullie veel goeds gedaan in de korte tijd die jullie hadden. Geniet van de laatste dagen en tot ziens in Wichmond. -
28 November 2015 - 11:20
Mies Offenberg:
Geweldige verhalen allemaal. Ik heb er van genoten. Geniet van de laatste momenten. Goeie terug reis. -
29 November 2015 - 13:15
Reiny:
Gewoon maar èèn woord: GEWELDIG
liefs Reiny -
29 November 2015 - 18:15
Anita Pierik:
Ohhh dames, wat geweldig allemaal. Ik krijg er zelfs bij het lezen al kippenvel van. Ik wens jullie een fantastische laatste week. Goede reis terug!! Tot snel. -
29 November 2015 - 18:49
Jose:
ESTER en Margreet wat zullen jullie deze maanden veel gezien ,ervaren en geleerd hebben maar wat zal het lastig zijn om nu alles achter te laten We wensen jullie veel sterkte en een hele goede reis weer naar Holland waar ook veel mensen blij zijn jullie weer zien.Bedankt voor de mooie verhalen en jullie goede werk daar.Groetjes Jose -
30 November 2015 - 08:53
Sylvia Van Berkel:
Prachtig dames, ook hier is het kippevel en de ontroering te voelen. Wat beleven jullie mooie en indringende momenten. Ik dank jullie zeer voor de verhalen en wens jullie een fijne en relaxte week toe.
groet
Sylvia van Berkel -
30 November 2015 - 22:38
Liliane:
Wat een prachtig verhaal weer! Ik vind het zo mooi dat jullie zien en voelen hoe ongewoon en bijzonder de dingen zijn voor deze mensen die voor ons, verwende Nederlanders, zo gewoon zijn. De dankbaarheid is oneindig groot.
En nu weer thuis (denk ik?) en heerlijk weer bij je familie met een enorme rugzak met ervaringen en warmte! Groetjes, Liliane -
01 December 2015 - 13:09
Miryam:
Lieve Margreet en Esther, prachtige (en herkenbare) ervaringen!! Jullie hebben met recht bijgedragen aan een "3e wereldland". Wat een geweldige ervaring. Zeker zal je dit gaan missen en weer beleven. Ik hoop dat jullie een fijne vakantiereis hebben, nu.
Een goede en veilige thuisreis! Een mooie ontvangst op Schiphol en in jullie eigen huis, voorzien van alle gemakken, en bovendien kans op flinke buien en toch wel wat graadjes kouder....
Later weer "gewoon" aan het werk in een rijkelijk voorzien ziekenhuis.
Lieve groeten, Miryam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
