Sinterklaastijd in Uganda
Door: Margreet en Esther
Blijf op de hoogte en volg Margreet & Esther
13 November 2015 | Oeganda, Nyakibale
Na de enerverende vorige week een heerlijk weekend gehad in de relaxstand!
Het was heerlijk weer dus veel buiten gezeten. We raken hier meer en meer ingeburgerd en dat blijkt ook wel aan het aantal kinderen en medewerkers dat hier even aan komt lopen. Voor de kids is er eigenlijk steeds wel wat te halen, van een ballon, bellenblaas, vingerpopjes tot rietjes, en een passievrucht wil er ook wel in! Samen kleuren is ook heel gezellig!
Afgelopen zaterdag met 3 verpleegkundigen op stap en "Porc Joints" gegeten.
De heren Deus, Edmond en Owen laten ons weten dat we dit echt een keer moeten proberen.
Om 18.30 uur vertrekken we vanaf het ziekenhuis. Een taxi, personen auto, wordt aangehouden. Hierin hebben naast de chauffeur, een vader, moeder met twee kleine kinderen zitting. Op het moment dat wij denken dat het allemaal niet meer past, komt vader van de achterbank, schuift bij moeder voorin en wij met 4 volwassenen achterin.
Owen woont ter plaatse, dus dat scheelt een beetje.... (Edmond ligt dwars over de rugleuning!)
Bij het plaatselijke restaurant wordt buiten gekookt. Het vlees wordt in wokpannen in olie op grote houtvuren gebakken en geserveerd met kool, tomaat, matoke en zoete aardappel.
We zitten in een kleine huiskamer, twee banken en een stoel, gegeten wordt er aan de salontafel, let wel met de handen, zoals veel hier.
Met ons eerste biertje in Oeganda is dat een prima combinatie........ en als de grote schalen dan op tafel staan is dit "the place to be"! De jongens genieten hoorbaar, ook dat hoort er helemaal bij hier in Afrika.
Als we weer terug willen gaan hebben we weer een taxi nodig. Dit keer een minibusje dat stopt. Wij hebben op onze lippen: "vol, we nemen de volgende wel", maar komen hier helemaal niet aan toe. Opgeklapte stoeltjes worden neergeklapt, her en der wordt er wat opgeschoven en dan passen daar best nog 3 mannen en 2 mzungus bij!
20 personen in een minibusje, leuke titel voor een nieuwe carnavalskraker.
Fijn om zo nu en dan ook medewerkers te spreken die op een heel andere wijze bij de afdeling betrokken zijn, bijvoorbeeld social worker Willibrord. Als we met hem in gesprek zijn horen we weer een heel andere kant. Veel hulp vanuit de overheid mbt family-planning en aandacht voor HIV programma's. Ongelofelijk wat een verhalen, over waar mensen hier soms mee worstelen, weer heel veel om over na te denken!
Zondag hebben we ons beziggehouden met het plannen van een trip, in de laatste week, naar Murchison Falls (noorden) en Jinja (zuiden).
Echt zin om het hier straks te "parkeren" hebben we nog niet, afsluiten gaat nooit meer lukken....., beiden zijn we besmet met het Uganda virus! (ja, we waren gewaarschuwd)
Deze week rondreizen zal ons enigszins helpen om de overstap wat makkelijker te maken en ons weer te richten op de terugreis, hadden we zo bedacht ;-)
Gestart met de voorbereidingen voor een farewellmatch, "The Margaret-Esther Cup".
Het idee om een voetbalwedstrijd te organiseren tussen de verpleging versus de dokters/ondersteunende diensten is in Kampala geboren en heeft inmiddels een hele ontwikkeling doorgemaakt!
As. vrijdag 20 november om 14 uur zal de start zijn van een heuse sportmiddag! Hiervoor is het sportcomité met ons in overleg geweest.
Gestart wordt met een estafette loop waar 7 teams van 4 personen aan mee zullen doen. Gevolgd door de 100 meter voor mannen en later voor vrouwen.
Dan zal er aansluitend voor de dames een volleybalwedstrijd zijn, gevolgd door het evenement voor de heren, the Margaret-Esther Football cup!
De teamcaptains zijn bekend, er wordt door de commissie gezorgd voor catering nadien, (er worden oa 3 geiten geslacht, tja voor 150 mensen........) we kijken erg uit naar deze heuse party/happening.
Wat een enthousiasme en fanatisme, er zijn er veel die ons hierop aanspreken. Het comité zorgt voor bekendmaking op de afdelingen.
Inmiddels zijn we ook op andere afdelingen dan verloskunde en de kinderafdeling een kijkje gaan nemen.
De eerste hulp, mede vormgegeven door artsen uit de US heeft een goede manier van triage, beter dan dat wij tot nu toe hebben gezien. Betrokken medewerkers en echt teamwork!
Heel veelzijdige dagen met heel andere ziektebeelden dan dat wij gewend zijn. Incidenten met volwassenen en kinderen die gevallen zijn van de boda-boda, malaria, ondervoeding, gegrepen door een koe, etc.
Nu we hier langer zijn, vallen ons ook steeds meer dingen op. Als we hiermee echt naast de verbeteringen in apparatuur en uitrusting aan de slag zouden willen, zouden we hier regelmatiger naar toe willen om zo ook een vervolg aan de dingen te geven.
Er is zo veel om aan te pakken, zo veel waarvan wij denken dat het zonder enige/minimale financiële investering beter kan, maar daar heb je dan wel veel tijd voor nodig.
Deze dagen gaan we aan de slag om hier een rapport van te maken en te beschrijven van wat ons is opgevallen. Dat is waar het management en de artsen ook om vragen.
En hoewel we dikwijls vele vraagtekens hebben qua zorg, zijn we zo van dit land, de cultuur en de mensen gaan houden. Zijn we blij met de dingen die we kunnen doen en al hebben gedaan, daarin hebben we het verschil gemaakt.
Zoals een van onze collega's mailde: "only you can make it happen"....... Wat een prachtig compliment!
Met de besteding van de subsidie van de gemeente zijn we al begonnen, elke afdeling heeft een "verlanglijst" ingediend (past heel goed in deze tijd, zwarte Pieten zijn hier ook te vinden) en daar hebben wij met de directie naar gekeken wat mogelijk is.
Dit was zo geweldig om te doen, we kunnen verlosbedden, brancards voor de SEH, zuurstofapparaten, uitzuigapparatuur, vernevelapparatuur voor alle afdelingen bestellen. Nu hoeft het ziekenhuis voorlopig niet te sparen voor deze dingen en wordt de zorg beter en goedkoper voor de patiënten. We zijn vooral voor duurzame materialen gegaan, zo heerlijk in deze Sinterklaastijd!
Donderdag zijn we met Claudio, Florence en Grace naar een mooie plek hier in de buurt geweest om te praten over hun "Holland-avontuur". Zij komen nl in het kader van de uitwisseling volgend jaar naar Nederland. Ook de man van Grace en de vrouw van Claudio gingen mee, tevens de senior chauffeur van het ziekenhuis.
Het was een heel gezellige avond, en ook bijzonder om te horen welke vragen er allemaal gesteld werden, onze culturen zijn dan ook zo verschillend.
Op vrijdag worden we onverwacht ontboden bij het voltallige management, en krijgen wij 2 dankbrieven aangereikt, voor alle mensen die ons gesponsord hebben en de gemeente Zutphen. Tot slot een toespraak van Father Bruno met ons weer in verlegenheid brengende complimenten. Wij gaan maar weer gauw naar de afdeling, daar voelen we ons iets meer op ons gemak ;-)
Een van de acties op educatief gebied die we gaan doen op de afdeling is een klinische les over babyreanimatie, om het gebruik van de aangeschafte ambuballonnen in praktijk te oefenen en de vroedvrouwen en leerlingen de praktische vaardigheden aan te leren.
Dit weekend blijven we "thuis" en gaan aan ons huiswerk beginnen, uitgezonderd een bezoekje aan een verpleegkundige van de kinderafdeling en zijn familie op zondag.
Ook voor jullie allemaal een heel fijn weekend,
liefs van ons uit zomers Uganda!
Het was heerlijk weer dus veel buiten gezeten. We raken hier meer en meer ingeburgerd en dat blijkt ook wel aan het aantal kinderen en medewerkers dat hier even aan komt lopen. Voor de kids is er eigenlijk steeds wel wat te halen, van een ballon, bellenblaas, vingerpopjes tot rietjes, en een passievrucht wil er ook wel in! Samen kleuren is ook heel gezellig!
Afgelopen zaterdag met 3 verpleegkundigen op stap en "Porc Joints" gegeten.
De heren Deus, Edmond en Owen laten ons weten dat we dit echt een keer moeten proberen.
Om 18.30 uur vertrekken we vanaf het ziekenhuis. Een taxi, personen auto, wordt aangehouden. Hierin hebben naast de chauffeur, een vader, moeder met twee kleine kinderen zitting. Op het moment dat wij denken dat het allemaal niet meer past, komt vader van de achterbank, schuift bij moeder voorin en wij met 4 volwassenen achterin.
Owen woont ter plaatse, dus dat scheelt een beetje.... (Edmond ligt dwars over de rugleuning!)
Bij het plaatselijke restaurant wordt buiten gekookt. Het vlees wordt in wokpannen in olie op grote houtvuren gebakken en geserveerd met kool, tomaat, matoke en zoete aardappel.
We zitten in een kleine huiskamer, twee banken en een stoel, gegeten wordt er aan de salontafel, let wel met de handen, zoals veel hier.
Met ons eerste biertje in Oeganda is dat een prima combinatie........ en als de grote schalen dan op tafel staan is dit "the place to be"! De jongens genieten hoorbaar, ook dat hoort er helemaal bij hier in Afrika.
Als we weer terug willen gaan hebben we weer een taxi nodig. Dit keer een minibusje dat stopt. Wij hebben op onze lippen: "vol, we nemen de volgende wel", maar komen hier helemaal niet aan toe. Opgeklapte stoeltjes worden neergeklapt, her en der wordt er wat opgeschoven en dan passen daar best nog 3 mannen en 2 mzungus bij!
20 personen in een minibusje, leuke titel voor een nieuwe carnavalskraker.
Fijn om zo nu en dan ook medewerkers te spreken die op een heel andere wijze bij de afdeling betrokken zijn, bijvoorbeeld social worker Willibrord. Als we met hem in gesprek zijn horen we weer een heel andere kant. Veel hulp vanuit de overheid mbt family-planning en aandacht voor HIV programma's. Ongelofelijk wat een verhalen, over waar mensen hier soms mee worstelen, weer heel veel om over na te denken!
Zondag hebben we ons beziggehouden met het plannen van een trip, in de laatste week, naar Murchison Falls (noorden) en Jinja (zuiden).
Echt zin om het hier straks te "parkeren" hebben we nog niet, afsluiten gaat nooit meer lukken....., beiden zijn we besmet met het Uganda virus! (ja, we waren gewaarschuwd)
Deze week rondreizen zal ons enigszins helpen om de overstap wat makkelijker te maken en ons weer te richten op de terugreis, hadden we zo bedacht ;-)
Gestart met de voorbereidingen voor een farewellmatch, "The Margaret-Esther Cup".
Het idee om een voetbalwedstrijd te organiseren tussen de verpleging versus de dokters/ondersteunende diensten is in Kampala geboren en heeft inmiddels een hele ontwikkeling doorgemaakt!
As. vrijdag 20 november om 14 uur zal de start zijn van een heuse sportmiddag! Hiervoor is het sportcomité met ons in overleg geweest.
Gestart wordt met een estafette loop waar 7 teams van 4 personen aan mee zullen doen. Gevolgd door de 100 meter voor mannen en later voor vrouwen.
Dan zal er aansluitend voor de dames een volleybalwedstrijd zijn, gevolgd door het evenement voor de heren, the Margaret-Esther Football cup!
De teamcaptains zijn bekend, er wordt door de commissie gezorgd voor catering nadien, (er worden oa 3 geiten geslacht, tja voor 150 mensen........) we kijken erg uit naar deze heuse party/happening.
Wat een enthousiasme en fanatisme, er zijn er veel die ons hierop aanspreken. Het comité zorgt voor bekendmaking op de afdelingen.
Inmiddels zijn we ook op andere afdelingen dan verloskunde en de kinderafdeling een kijkje gaan nemen.
De eerste hulp, mede vormgegeven door artsen uit de US heeft een goede manier van triage, beter dan dat wij tot nu toe hebben gezien. Betrokken medewerkers en echt teamwork!
Heel veelzijdige dagen met heel andere ziektebeelden dan dat wij gewend zijn. Incidenten met volwassenen en kinderen die gevallen zijn van de boda-boda, malaria, ondervoeding, gegrepen door een koe, etc.
Nu we hier langer zijn, vallen ons ook steeds meer dingen op. Als we hiermee echt naast de verbeteringen in apparatuur en uitrusting aan de slag zouden willen, zouden we hier regelmatiger naar toe willen om zo ook een vervolg aan de dingen te geven.
Er is zo veel om aan te pakken, zo veel waarvan wij denken dat het zonder enige/minimale financiële investering beter kan, maar daar heb je dan wel veel tijd voor nodig.
Deze dagen gaan we aan de slag om hier een rapport van te maken en te beschrijven van wat ons is opgevallen. Dat is waar het management en de artsen ook om vragen.
En hoewel we dikwijls vele vraagtekens hebben qua zorg, zijn we zo van dit land, de cultuur en de mensen gaan houden. Zijn we blij met de dingen die we kunnen doen en al hebben gedaan, daarin hebben we het verschil gemaakt.
Zoals een van onze collega's mailde: "only you can make it happen"....... Wat een prachtig compliment!
Met de besteding van de subsidie van de gemeente zijn we al begonnen, elke afdeling heeft een "verlanglijst" ingediend (past heel goed in deze tijd, zwarte Pieten zijn hier ook te vinden) en daar hebben wij met de directie naar gekeken wat mogelijk is.
Dit was zo geweldig om te doen, we kunnen verlosbedden, brancards voor de SEH, zuurstofapparaten, uitzuigapparatuur, vernevelapparatuur voor alle afdelingen bestellen. Nu hoeft het ziekenhuis voorlopig niet te sparen voor deze dingen en wordt de zorg beter en goedkoper voor de patiënten. We zijn vooral voor duurzame materialen gegaan, zo heerlijk in deze Sinterklaastijd!
Donderdag zijn we met Claudio, Florence en Grace naar een mooie plek hier in de buurt geweest om te praten over hun "Holland-avontuur". Zij komen nl in het kader van de uitwisseling volgend jaar naar Nederland. Ook de man van Grace en de vrouw van Claudio gingen mee, tevens de senior chauffeur van het ziekenhuis.
Het was een heel gezellige avond, en ook bijzonder om te horen welke vragen er allemaal gesteld werden, onze culturen zijn dan ook zo verschillend.
Op vrijdag worden we onverwacht ontboden bij het voltallige management, en krijgen wij 2 dankbrieven aangereikt, voor alle mensen die ons gesponsord hebben en de gemeente Zutphen. Tot slot een toespraak van Father Bruno met ons weer in verlegenheid brengende complimenten. Wij gaan maar weer gauw naar de afdeling, daar voelen we ons iets meer op ons gemak ;-)
Een van de acties op educatief gebied die we gaan doen op de afdeling is een klinische les over babyreanimatie, om het gebruik van de aangeschafte ambuballonnen in praktijk te oefenen en de vroedvrouwen en leerlingen de praktische vaardigheden aan te leren.
Dit weekend blijven we "thuis" en gaan aan ons huiswerk beginnen, uitgezonderd een bezoekje aan een verpleegkundige van de kinderafdeling en zijn familie op zondag.
Ook voor jullie allemaal een heel fijn weekend,
liefs van ons uit zomers Uganda!
-
13 November 2015 - 20:54
Tamara De Wondzuster:
Hoi ladies,
Wat enorm leuk om jullie verslagen te lezen en de foto's te bekijken.
Wij Gelre Zutphen (1 van de 4 beste ziekenhuizen ;-) ) leven enorm met jullie mee. Zo leuk om te zien wat jullie daar zien en wat jullie kunnen doen daar.
Wat fijn dat jullie nog een leuk geldbedrag na hebben gekregen. Fijn om het daar uit te kunnen geven en daar het net weer een beetje beter te kunnen laten zijn.
En ja die besmetting die had ik wel verwacht, na jullie voorgangers dat ook te hebben zien oplopen. Daar is geen vaccinatie tegen bestand geloof ik.
Heel veel succes, plezier, geluk daar toegewenst :) Ik blijf jullie op de voet volgen.
groetjes tamara -
13 November 2015 - 22:20
Iet Faber:
wederom een prachtig verslag; heb het met aandacht en voldoening gelezen ! Wens jullie ook een fijn en rustig weekend toe. Liefs, Iet Faber. -
13 November 2015 - 23:11
Arda:
Wat een belevenissen weer!!
Vanavond nog over jullie gehad tijdens een gezellig etentje (zomaar spontaan ontstaan -
14 November 2015 - 22:23
Marleen Tw:
Hallo daar!!
Vond het nu toch wel eens tijd om een reactie te plaatsen!
Wat een mooie verhalen en wat maken jullie veel mee! Die ervaring pakt niemand jullie meer af. Een geweldige tijd met een lach en een traan.
En wat super dat grote geldbedrag er nog bij. Daar kunnen jullie nog een hoop goeds mee doen.
Geniet nog van jullie laatste weken daar!
Liefs Marleen -
15 November 2015 - 11:46
Ilja Zweers:
Lieve (ex) collega's,
Wat een avonturen, wat een beeldende verhalen, wat hebben jullie al prachtige doelen bereikt en wat een mooie besmetting van het Uganda virus.
Vanuit Duitsland geniet ik steeds weer van alle prachtige verhalen en beeldmateriaal.
Geniet nog van al het moois wat komen gaat.
Woorden en daden die uit het hart komen zijn als sterren die uit de hemel vallen.
Lieve groet Ilja Zweers
-
15 November 2015 - 20:08
Ellen Weyn :
Top dat jullie nog een flink geldbedrag kunnen uitgeven daar!
Wat een ervaringen doen jullie op.
Geniet nog van de laatste weken!
Groetjes, Ellen -
19 November 2015 - 15:49
Michel Fleischeuer:
Hallo Margreet en Esther,
Van Matti had ik al regelmatig updates te horen gekregen van jullie geweldige werkavontuur in Uganda. Maar nu heb ik al jullie verslagen eens doorgelezen en de foto's bekeken.
En daarom eigenlijk dit mailtje om jullie mijn waardering te laten blijken voor alles wat jullie daar gedaan hebben. Hulde! Ik heb begrepen dat deze laatste periode wordt benut om even te cool-downen van het werk dat jullie hebben verricht, en dat je nog even wat meer van het land wil gaan zien voordat jullie weer terugvliegen. Ik zou zeggen geniet ervan, jullie hebben het verdiend.
Groet, Michel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
