Jut en Jul op safari
Door: Margreet en Esther
Blijf op de hoogte en volg Margreet & Esther
13 Oktober 2015 | Oeganda, Nyakibale
Zaterdagochtend werden wij om 6.30 uur verwacht voor ons vertrek naar Queen Elisabeth National park samen met een groep van 38 3e jaars leerlingverpleegkundigen, 2 chauffeurs en 2 koks.
We gingen met 1 grote bus en een kleiner busje, het aantal toegestane personen werd niet in acht genomen, laten we zeggen dat alle ruimte benut werd!!!
Het was een drukte van jewelste, alle proviand werd ingeladen, brandhout en matoke bananen op het dak samen met een grote zak aardappels.
Wij stonden dit alles afwachtend te bekijken, zagen rechts van ons een geit en wat kippen lopen, ik zei tegen Esther: kijk daar loopt ons diner, wedden dat die ook mee gaan?
"Ben je nou helemaal gek geworden, echt niet", was haar antwoord, maar mooi dat er achter in het busje nog plek was voor de geit, en de kippen nestelden zich in de reserveband!
Waren wij even blij dat wij in het andere busje zaten denkend aan de stress-geuren van de veestapel.
Maar goed, na ruim een uur reden we dan toch weg, er was een plaatsje voor de 2 mzungu's vrijgemaakt, in de bus kon dan ook werkelijk niets meer bij, althans dat dachten wij, onderweg werd nog een tig aantal keren gestopt voor: melk, frisdrank, ananassen, nog een halve bout geit en gedroogde vis.
Onderweg ook nog een paar bijzondere plekken aangedaan zoals een groot kratermeer, echt prachtig! Het was voor veel leerlingen ook de eerste keer dat ze deze trip maakten en ook zij waren erg enthousiast, en vooral veel foto's maken, er was dan ook een fotograaf ingehuurd voor die taak.
Ook uitgestrekte theeplantages bewonderd, in een prachtig groen landschap.
Ruim 4 uur later kwamen wij aan in het park waar we aardig wat oponthoud hadden omdat de mzungu's meer moesten betalen!!!
Tenenkrommend zaten we daar de discussies aan te horen, er was een misverstand ontstaan in de informatie die de organisator van het ziekenhuis op voorhand had gekregen, met als gevolg dat wij meer moesten betalen en dus meteen ons "zakgeld" voor het weekend kwijt waren.
De wegen in Oeganda zijn niet zo goed als bij ons, en in het park was het zeker behoorlijk heen en weer schudden van de bus, wij hebben onderweg menig schietgebedje gedaan, onze chauffeur had er aardig de vaart in!
Op weg naar onze slaapplek, de Mweah lodge, kwamen we meteen al een groepje olifanten tegen, wauw wauw, wat een indrukwekkende dieren, helemaal in het echt!
Eerder onderweg waren we ook al bavianen tegengekomen, en een soort van wilde zwijnen (Pumba uit de Lion King)
Wij moesten wel even slikken toen we op de plaats van bestemming aankwamen, in dit mooie natuurgebied, verwaarloosde gebouwen, met heel veel afval, overal waar we keken, en de vorige gebruikers hadden niet bepaald goed opgeruimd.
De gebouwen waren niet overal zo, dit was duidelijk voor studenten, maar toch, vieze slaapgebouwen met kapotte vieze matrassen, en over de wc's en douches maar te zwijgen.
Voor ons had de organisator een aparte lodge bedacht, omdat wij mzungu's niet gewend waren om zo de nacht door te brengen, wij voelden ons enigszins bezwaard maar waren achteraf wel heel blij dat we daar konden slapen voor €5 meer per persoon per nacht.
Ondertussen werden de bussen uitgeladen en tot onze grote verbazing kwam er een complete geluidsinstallatie met giga boxen uit, waar in godsnaam hadden ze die dan verstopt????
Alle etenswaren werden verzameld en de kippen waren aan de beurt om dit aardse leven te verlaten, de nek werd kaal geplukt en vervolgens werd de keel doorgesneden, nog wat stuiptrekkingen en toen in een teil met kokend water om het plukken te vergemakkelijken.
Even verderop was onze geit aan het grazen, niets vermoedend van zijn naderend einde, de machete werd geslepen en de echte mannen klaarden deze klus.
Wij konden dit niet langer aanzien en gingen met de kinderen van de organisator een potje yatzhee doen (dank je Lydia!!!)
Het was geweldig om te zien hoe iedereen meehielp met koken, er was een grote saamhorigheid en bereidheid om te helpen, zonder discussies wist een ieder eigenlijk wel wat te doen, petje af!!!! Dat is ook Afrika!
We hebben met z'n allen gegeten, flesje soda erbij, en ondertussen galmde de muziek al door de ruimte, verbazingwekkend hoe vol de borden werden opgeschept, het leek alsof men dagen niet gegeten had, een echt feestmaal!!!
Na de afwas werd de banken en tafel aan de kant geschoven en gingen de beentjes van de vloer op Afrikaanse ritmes, wauw wauw wauw!!!
Zo mooi om te zien hoe er gedanst werd en het plezier dat de mensen met elkaar hadden, dat was echt genieten!!! Wat een ritmegevoel, het zit ze hier echt in het bloed!
De mzungu's hebben het eind van de nacht (03.00 uur) niet afgewacht en werden onder begeleiding van 3 "bodyguards" naar de lodge begeleid.
De volgende ochtend om 7 uur was er al weer volop leven in de lodge en gingen we o.b.v een gids op safari.
Het is lastig uit te leggen wat we gezien hebben, zo indrukwekkend en groots, die enorme uitgestrekte vlaktes met bergketens op de achtergrond, geflankeerd door immense meten, Lake Edward en Lake George.
En naast de bavianen, Pumba's en olifanten die we al gezien hadden, hebben we nijlpaarden, een soort van impala's, buffels, prachtige kleurrijke vogels en krokodillen gespot. En uiteindelijk s'middags ook van een afstand de leeuwen gezien, daarvoor moest Margreet wel boven op de bus klauteren, je moet wel wat over hebben voor je foto's en om dit plaatje dan weer vast te leggen ging ook Esther uit de bus met op nog geen 15 meter achter haar een badende hippo!!!!
( wat niet weet wat niet deert ;-)....)
Onvergetelijk, en als kers op de taart nog een boottocht waar we de nijlpaarden, olifanten, krokodillen en waterbuffels van heel dichtbij konden zien!
Jeetje dat wij dit mogen zien, elkaar weer even knijpen, we zijn echt in Afrika!
De terugreis werd aanvaard, er was nog steeds heel veel leven in de bus en de menigte was erg uitgelaten, de hoeveelheid aan verdraagbare prikkels werd nu toch wel overschreden, deze mzungu's zijn ook niet de jongsten meer.
En wie denkt dat we in 1 keer doorreden naar Nyakibale Hospital, heeft het mis, er werd weer een tig keer gestopt en ook kwam er nog een passagier bij met de nodige bagage.
"En we gaan nog niet naar huis........ op z'n Oegandees, en dat heeft meer decibellen dan de Nederlandse variant, werd herhaaldelijk gezongen en de yellen voor iedereen waren niet van de lucht, oordoppen zouden niet misplaatst zijn.
Om 19 uur reden wij weer het ziekenhuisterrein op en was het plotseling wel heel erg stil, met het gehobbel van de bus nog in de benen, rolden wij vermoeid maar erg voldaan ons bed in!!!
Met dank aan de studenten en organiserend personeel zijn wij weer een onvergetelijke ervaring rijker!
Liefs Esther en Margreet
PS: dank voor jullie lieve reactie's! Zo leuk om te lezen, maar het blijkt dat we veel mensen kennen met dezelfde voornaam, voor ons dus niet altijd duidelijk van wie we de reactie hebben gehad. Zouden jullie je achternaam erbij willen zetten?
-
13 Oktober 2015 - 14:10
Liseth Brockotter:
Wat een prachtige manier van schrijven; ik geniet van jullie ervaringen en moet ook keihard lachen om het aantal personen in een bus, het verzorgen van de (zeer verse) maaltijd en het inladen van personen, dieren en wat al niet meer tijdens een siteseeingtrip. Daar kan het allemaal nog gewoon; geniet er maar van! Ik ben onwijs benieuwd naar de mooie foto's en nog veel meer prachtige reisverslagen; succes en enjoy! -
13 Oktober 2015 - 14:25
Cynthia Ong:
Hey Jut en Jul.
Ik had het er net met Liseth over, wat een leuke verhalen om te lezen. Ik zie het allemaal zo voor me. hihi samen met het diner op stap (zo kan het ook in Indonesie gaan) .
Jullie zien echt zulke mooie dingen, de dieren - landschap - bevolking. Prachtig ! Ja dat hebben we niet in ons kikkerlandje. En de bananen zullen veel beter smaken....
Ik kijk uit naar het volgend avontuur.
Hier waaien alle blaadjes al van de bomen....snik
Groetjes Cynthia -
13 Oktober 2015 - 15:09
Irma Seinhorst:
Beste Margreet en Esther,
Wat kunnen jullie prachtig verhalend en boeiend schrijven! Een nieuw talent is geboren -
13 Oktober 2015 - 15:14
Irma Seinhorst:
Beste Margreet en Esther,
Mijn reactie is maar half geplaatst; ik had nog meer te vertellen dus een nieuwe poging...
Wat kunnen jullie prachtig verhalend en boeiend schrijven! Een nieuw talent is geboren -
13 Oktober 2015 - 15:18
Leen :
Ik zie jullie al zitten daar!!! -
13 Oktober 2015 - 15:25
Irma Seinhorst:
Beste Margreet en Esther,
3 keer scheepsrecht?!
Wat kunnen jullie prachtig verhalend en boeiend schrijven! Een nieuw talent is geboren -
13 Oktober 2015 - 16:17
Arda V Wee:
Wat een belevenissen! Zo fijn dat we mee mogen genieten, met jullie beeldende manier van schrijven kan ik het bijna voor me zien!
En even voor irma... Mijn eerste reactie, nav het eerste verhaal,ik had een heel verhaal over de nonnen geschreven, kwam ook niet over :(
Maar ...smaakte geit lekker -
13 Oktober 2015 - 16:23
Manouk Bakker:
Hihihi jut en jul wie is jut en wie is jul bakker
-
13 Oktober 2015 - 16:23
Manouk Bakker:
Hihihi jut en jul wie is jut en wie is jul bakker
-
13 Oktober 2015 - 16:42
Renée Krabben:
Wat een belevenissen zeg! Wat een leuke manier om QEP te ontdekken! -
13 Oktober 2015 - 16:48
Astrid W:
Wat een ervaring! Geweldig hoor. Ik zie het bijna voor me.
Haast niet te geloven dat het echt gebeurt allemaal.... -
13 Oktober 2015 - 18:54
Regina Hulshof:
Weer een verhaal uit Oeganda, ga er ff voor zitten......hier houtkachel aan, koude wind, 5 graden brrrr
Heerlijk zoals jullie schrijven, nu jullie werkweek weer begonnen, heb het goed samen, tot volgende avontuur.
-
13 Oktober 2015 - 19:21
Marjolein Brouwer:
Wat een geweldige verhalen!
Heerlijk om met jullie een stukje mee te kijken! en dan te bedenken dat we hier ruiten moeten krabben....
Bij iedere overdracht worden jullie belevenissen even doorgenomen....
Blijf je verwonderen!
-
13 Oktober 2015 - 20:08
Lydia Van Reen:
Lieve Esther en Margreet,
Wat geweldig om jullie ervaringen te lezen en daarbij te weten dat jullie het samen goed hebben daar! Liefs, Lydia -
13 Oktober 2015 - 20:09
Janny Koordeman:
Wat een heerlijk verhaal weer!!! Het is iedere keer weer genieten van al jullie belevenissen. Prachtig en jaloers makend. Smaakte de geit een beetje of wagen jullie je niet aan vlees? Ik wens jullie nog een prachtige tijd en veel mooie verhalen voor ons, achterblijvers!! -
13 Oktober 2015 - 21:41
Edy Staes:
Ik kijk ieder keer weer uit naar jullie verslagen.
Ze zijn prachtig en geven, gecombineerd met de foto's, goed weer hoe jullie je daar voelen en aantreffen.
Bij Tiny moet ik ze altijd voorlezen, ze vindt het interessant.
Gr. Edy
-
13 Oktober 2015 - 21:44
Nicole Verhappen:
Wat geweldig grappig om te lezen hoe de Oegandezen een weekendje op pad gaan! Het is maar goed dat je wat gewend bent met scouting, Es... Het lijkt me heel indrukwekkend om de dieren te zien in de vrije natuur. Wat een indrukken zal dat maken. Is er niet een leuk schooltje waar ik een tijdje kan gaan werken?
Groetjes,
Nicole Verhappen-Faber ( weet je vast wie ik ben... ha ha ha )
PS Niet meer uit de auto stappen als je op safari bent! -
13 Oktober 2015 - 22:00
Marrianne Te Loo:
Dank voor jullie bericht, ik reis een beetje met jullie mee.... Ben een beelddenker dus het is prachtig! -
13 Oktober 2015 - 22:52
Iet Faber:
Dank voor jullie reisverslag; inderdaad prachtig onder woorden gebracht. Ik geniet ervan, net zoals vele anderen!! Vanavond ouderavond bezocht op de VS. Was wel een aardig verhaal; zal het voor je opschrijven Esther. De heggen zijn vanmiddag ook geknipt door 't Onderholt. Mattie was er blij mee.
Morgen naar Wichmond samen met Gulnara. Ik wens jullie weer veel succes en geniet van alles waar jullie mee bezig zijn. Liefs iet faber. -
13 Oktober 2015 - 23:19
Rob De Vos:
Lieve Margreet en Esther,
23 jaar geleden zijn we begonnen met die reisjes naar QEP voor het personeel. Dat was nog met de vrachtwagen. Iedereen achterin de lader. Gelukkig is dat nu wat luxer.
Jullie schrijven heel beeldend over jullie ervaringen. Krijg weer zin om terug te gaan.
Groetje van jaloerse Rob
-
14 Oktober 2015 - 22:04
Rina Van Der Weij:
Ha lieve zus en lieve esther,
Heeeel goed te lezen dat jullie ook naast het werk de 'échte reiservaringen' opdoen, deze verwondingen zijn toch echt van levensbelang;-)
Dat is leven hė, heerlijk, zou zo mee op t dak willen klimmen zus!
ik proef jullie genot tussen elke zin door, en daar ben ik heel blij om en ik hoop dat jullie elkaar nog heel vaak in de hand gaan knijpen;-)
Heel veel liefs, zusje rina en co.
ps. ik app je ook zus xxx -
15 Oktober 2015 - 00:17
Hanita:
Hallo Tup en Joep in Afrika!
Ook weer smullen van dit verslag, naast de noeste arbeid gelukkig ook tijd voor plezier en volop genieten van het prachtige land. Heerlijk dat jullie ons zo mee laten leven door de beeldende verslagen en de foto's, indrukwekkend en lachwekkend.
Hebben jullie trouwens ook gedanst? Dikke knuffel voor jullie! XX
Werk ze maar weer, Hanita
-
15 Oktober 2015 - 08:26
Sylvia Van Berkel:
Wat een mooie trip hebben jullie gemaakt. Afrika is zo'n prachtig land. Ik ken Kenia een beetje van 1988, dus dat was een tijd geleden. Ik ben er altijd verliefd op gebleven, ondanks alle 'problemen' die ze hebben.
Geniet van het land en de mensen.
Sylvia van Berkel -
15 Oktober 2015 - 16:14
Ineke Berghege:
Wat schrijven jullie ongelooflijk leuk en boeiend ,ik zie het zo voor mij.
Maar wat een moeilijke beslissingen moeten jullie nemen om de juiste spullen aan te schaffen maar het is goed dat jullie ze zelf kopen en ze inbrengen.
Nog hele leerzame en fijne dagen.
Groetjes Ineke berghege -
24 Oktober 2015 - 14:05
Anita Pierik:
Hoi Muzungu's
Ohhh, wat geweldig om te lezen. Ik ben benieuwd of de geit en kippen hebben gesmaakt. Hoop dat jullie geen last van de maag/darmen hebben!
QEP zijn wij ook geweest en waarschijnlijk dezelfde boottocht.
Wat een enorme uitgestrektheid, echt zoals je het van t.v. kent, maar dan in het eggie.
Bofkonten, geniet er van.
Gr. Anita Pierik -
15 November 2015 - 20:42
Wendela:
Hoi Esther en Margreet
Ohh wat een supermooie verhalen om te lezen.!!Wat een mooie boeiende mensen ontmoeten jullie, en die natuur! Het lijkt me super om dat allemaal mee te maken en jullie dragen voor altijd deze ervaringen met jullie mee. Fijn dat jullie zo.n verschil maken daar. Er zullen veel dingen beter zijn als jullie weer gaan. Super mooi werk dames!!
Geniet nog maar een tijdje van de mensen en vooral kinderen natuurlijk, de natuur en eten en geur en mentaliteit.
Tot snel in Zutphen!! En ook sterkte als jullie misschien inmiddels een beetje heimwee krijgen want dat kan ik me ook voorstellen.
Wendela Kuiperij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
